Omdat BoJo niet de enige artiest is op het perfide Albion

U weet, dit Stamcafé wisselt de ernst van de dag af met de luim van de lach, opgeluisterd door een plaatje muziek van deze of gene. Bovenstaand plaatje - een soort verzamelalbum - kwamen we tegen op het internet met daarbij de vraag: noem je vijf favorieten. Schuw niet om antwoord te geven. Bevat het de Beatles, de stiekeme bron van alle popmuzikale kwaad die ons tot in het heden plaagt, of toch de Stones, die de klanken van echt leed leenden ter verlichting en daarmee veel meer eeuwigheidswaarde hebben dan de ABBA van Albion - of moet de barman zijn eigen voorkeuren niet projecteren op uw platenkast? Misschien bent u meer van de synth-snobs of de Radio Veronica-rock, prefereert u het hogeschoolgeluid van Supertramp, de wijsneuzen van Blur (sowieso beste albumtitel), de pret van Madness of The Specials, de pijn van Joy Division, de weemoed van The Cure of de cynische romantiek van The Smiths? Grotesk met ELO of Pink Floyd, er is vast helemaal niemand die Fleetwood Mac niet kiest en wat pulkt u liever uit de vuige hoekjes: Prodigy, Oasis of toch gewoon The Sex Pistols? Gooi uw vijf kwartjes in de Wurlitzer en zing het maar.